Profil szaradzisty: Kalliope
Ewelina Zdziera
Najlepsi
- 257Miejsce
- Punkty: 775.3
- Krzyżówki: 146
- Skuteczność: 93.8%
Maraton ukończony!
- Miejsce
- Punkty: 82405.2
- Data ukończenia: 2019-11-25
Wyścigi
- -Miejsce (dziś)
- Punkty (dziś): 0
- Punkty (razem): 377
Nie może być "O" na końcu tych dwóch haseł o numerze A2? »
@lapsus Ha, a to jeszcze inny, też superciekawy, temat. :D Rozumiem, że tu mówisz o procesie zaniku dźwięczności "h", w wyniku czego powstały formy celownika "Sapieha - Sapiesze" czy "wataha - watasze". W języku staropolskim "h" było dźwięczne, dlatego kiedyś mieliśmy odmianę "Sapieże/wataże", natomiast zapis "ch" oznaczał głoskę bezdźwięczną, stąd odmiana "mucha - musze, plucha - plusze" itp. Kiedy "h" się ubezdźwięczniło, a zatem jego wymowa stała się identyczna jak "ch", odmiana "Sapieże/wataże" przestała mieć sens, więc pojawiły się alternatywne formy celownika. Sprawdziłam to, bo nie byłam pewna (jestem językoznawcą, ale nie po filologii polskiej, tylko po anglistyce, mimo to "zaliczałam" na studiach kurs fonologii j. polskiego i znacznie to ciekawsze niż j. angielski, muszę powiedzieć) i okazało się, że obie formy "Sapieże/Sapiesze" są dziś uważane za poprawne. O Dausze (Dauże?) nie wiem nic, bo nigdy nie spotkałam się z tą nazwą (tak, jestem słaba z geografii :P). Co do "papugi" to trochę inna sprawa, bo tutaj mamy dźwięk [g], a nie [x] (czyli h/ch). A dźwięk [g] wciąż podlega spirantyzacji i wciąż używamy zapisu z literą "ż", tworząc nowe derywaty, np. psycholog - psycholożka, biolog - biolożka, czy... mrugać - "przymrużka" (szaradziści powinni wiedzieć, co to takiego ;)) »
PS Gdyby ktoś się zastanawiał, dlaczego w takim razie nie piszemy "papuszka", to formantem deminutywnym nie jest tu "-uszka" (pochodzący zresztą z formantu "-uch/a"), tylko "-k/a". Głoska oznaczana literą "ż" pojawia się tam w wyniku spirantyzacji głoski [g] w wyrazie "papuga", a w wymowie zostaje ubezdźwięczniona do głoski oznaczanej dwuznakiem "sz". »
Wersja z "Tralalużką" jest niepoprawna, to błąd edytora. Oczywiście jest to wyraz nieistniejący, więc teoretycznie nie ma poprawnej pisowni, ale Tuwim stworzył to imię przy użyciu formantu deminutywnego "-uszka" (występującego też w rodzaju męskim i nijakim: "-uszek/-uszko"), który służy do tworzenia zdrobnień, np. poduszka, kaczuszka, staruszka, koniuszek, kłębuszek, okruszek, serduszko, jabłuszko itp. »
Objaw to nie syndrom, tylko SYMPTOM. Podobne słowa, ale znaczą co innego. Syndrom to inaczej zespół chorobowy, jak np. zespół Downa. »