Profil szaradzisty: Kalliope
Ewelina Zdziera
Najlepsi
- 798Miejsce
- Punkty: 110.0
- Krzyżówki: 19
- Skuteczność: 100.0%
Maraton ukończony!
- Miejsce
- Punkty: 87270.8
- Data ukończenia: 2019-11-25
Wyścigi
- -Miejsce (dziś)
- Punkty (dziś): 0
- Punkty (razem): 377
@cienias, nawet jeśli potraktujemy spójnik LUB jako operator alternatywy wykluczonej, hasło ŁĄCZA wciąż pozostaje prawidłowe, ponieważ możemy mieć ALBO "łącza kablowe" (niekoniecznie jedno łącze, ponieważ liczba mnoga też pasuje do formy przymiotnika!) ALBO "łącza telewizyjne". Zatem, jak mówisz, "dane hasło wymieniające dwa przykłady jakiegoś pojęcia wymaga liczby pojedynczej" - owszem, ale tylko wtedy, jeśli przymiotnik też jest w liczbie pojedynczej, a tutaj jest dwuznaczny. Np. gdybyśmy mieli hasło "pisemne LUB ustne", to byłyby EGZAMINY, nie EGZAMIN, prawda? »
Rozumiem różnicę między spójnikiem "i" oraz "lub" w kontekście Szarady, ale tutaj liczba mnoga może być zastosowana pomimo występowania spójnika "lub". Otóż, jeśli mamy definicję np. "piaskowa LUB wielkanocna", zgadzam się, że hasło powinno brzmieć "BABKA", ponieważ piaskowa (czy też wielkanocna) może być tylko BABKA (w liczbie pojedynczej). Nie da się powiedzieć "babki piaskowa", "babki wielkanocna". Żeby użyć liczby mnogiej, musielibyśmy mieć spójnik "i", sugerujący dwa przedmioty. Natomiast forma "kablowe lub telewizyjne" może odnosić się zarówno do liczby pojedynczej, jak i mnogiej. Tak więc, jedno ŁĄCZE może być kablowe (czy też telewizyjne), ale kablowe (bądź telewizyjne) mogą być też ŁĄCZA. »
Nie może być "O" na końcu tych dwóch haseł o numerze A2? »
@lapsus Ha, a to jeszcze inny, też superciekawy, temat. :D Rozumiem, że tu mówisz o procesie zaniku dźwięczności "h", w wyniku czego powstały formy celownika "Sapieha - Sapiesze" czy "wataha - watasze". W języku staropolskim "h" było dźwięczne, dlatego kiedyś mieliśmy odmianę "Sapieże/wataże", natomiast zapis "ch" oznaczał głoskę bezdźwięczną, stąd odmiana "mucha - musze, plucha - plusze" itp. Kiedy "h" się ubezdźwięczniło, a zatem jego wymowa stała się identyczna jak "ch", odmiana "Sapieże/wataże" przestała mieć sens, więc pojawiły się alternatywne formy celownika. Sprawdziłam to, bo nie byłam pewna (jestem językoznawcą, ale nie po filologii polskiej, tylko po anglistyce, mimo to "zaliczałam" na studiach kurs fonologii j. polskiego i znacznie to ciekawsze niż j. angielski, muszę powiedzieć) i okazało się, że obie formy "Sapieże/Sapiesze" są dziś uważane za poprawne. O Dausze (Dauże?) nie wiem nic, bo nigdy nie spotkałam się z tą nazwą (tak, jestem słaba z geografii :P). Co do "papugi" to trochę inna sprawa, bo tutaj mamy dźwięk [g], a nie [x] (czyli h/ch). A dźwięk [g] wciąż podlega spirantyzacji i wciąż używamy zapisu z literą "ż", tworząc nowe derywaty, np. psycholog - psycholożka, biolog - biolożka, czy... mrugać - "przymrużka" (szaradziści powinni wiedzieć, co to takiego ;)) »
PS Gdyby ktoś się zastanawiał, dlaczego w takim razie nie piszemy "papuszka", to formantem deminutywnym nie jest tu "-uszka" (pochodzący zresztą z formantu "-uch/a"), tylko "-k/a". Głoska oznaczana literą "ż" pojawia się tam w wyniku spirantyzacji głoski [g] w wyrazie "papuga", a w wymowie zostaje ubezdźwięczniona do głoski oznaczanej dwuznakiem "sz". »